نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در این کشاکش غم‌ناک، بر زمینی که دارد بایر میشود، به زیر آسمانی که دارد دریغ میشود، با تماشای وضعیت کشاورزان و باغداران مشخص میشود که دولت در موقعیت‌های اضطراری خوابش می‌گیرد و در غیاب حضورش، دلالان در سطح شهر و روستا جولان می‌دهند و برای غارت دسترنج باغداران و کشاورزان دندان تیز میکنند.
تالش با داشتن غیور مردانی که در راه دفاع از کشور و وطن خود هزاران شهید و جانباز و رزمنده تقدیم انقلاب و کشور خود کرده،برابرِ بیانات شما هنوز توسط سیاست مداران ملی و کشوری خود ناشناخته مانده است، این جای تعجب نیست!؟
چوب حراج بی تدبیری وزارت جهاد کشاورزی به باغداران کیوی و سرمایه سوزی صدها میلیارد از جیب کشاورزان
در بیمارستانهای دولتی برخی پزشکان با گرفتن ارقام زیر میزی پائین تر از تعرفه بخش خصوصی ،بیمارانشان را به همان مراکز دولتی ارجاع و درمان میکنند. هم بیمار رضایت دارد که پول کمتری داده و هم پزشک که تعرفه اش را نقد و داخل مطب دریافت میکند.
دانشیار دانشگاه تربیت مدرس : کسانی که اظهار میکنند تحریم هیچ اثری بر اقتصاد کشور ندارد، مثل من حقوق بگیر دولت هستند!
مَردی در ماسال نیست که از نعمات خدادادی همچون طبیعت زیبای ییلاقات ، برای مردم ماسال ثروت و رفاه بیافریند
به نظر می‌رسد ایران در راستای سیاست تمرکز با همسایگان خود ابتدا باید مساله تحریم‌ها و برجام را به سرانجامی برساند تا بتواند از ثمرات آن در تعامل با غربی‌ها و کشورهای منطقه بهره ببرد لذا اگر مساله برجام و تحریم‌ها حل و فصل و به توافق منجر نشود، سیاست تمرکز بر کشورهای منطقه، احیای روابط با عربستان و روابط دوجانبه با همسایگان نیز آن‌طور که باید، نخواهند توانست که منافع ایران را تامین کنند.
محمدیاری با انتقاد از صادر کننده دستور رفع تصرف جاده جنگلی گیسوم به عمیق شدن اختلافات با احمد آقایی معاون دادگستری و دبیر شورای حفظ حقوق بیت المال گیلان دامن زد که قطعا دودش به چشم مردم تالش خواهد رفت
روزی در مجموعه های موثر در سیاست خارجی ایران مباحثی در گرفت که گروهی مدعی بود دولت آذربایجان دوست صمیمی سال‌های آینده نخواهد بود. اما گروهی این مدعا را رد و طرد می‌کردند و این کشور را یک حوزه امن معرفی می‌کردند.
مروری کوچک به ما نشان میدهد جامعه معاصر ایران چطور دچار اشکلیسم گشته وقایع را نیمه کاره رها می کند. از شاخه ای به شاخه ای میپرد دندانی میساید و رها میکند گویی معده ی جامعه کوچک گشته به اندازه ی آیکون اینستاگرام و واتساپ! یا شاید حافظه ی ماست که زود پر میشود و اطلاعات را دلیت میکنیم بی اشراف یافتن.