در نقد برخورد و رفتار برخی پرسنل بیمارستان شهید نورانی تالش

گردن کلفتی تان را بگذارید برای مسئولان کشوری و استانی نه برای مردم بیمار و گرفتار

یکی از مخاطبان تالشان نیوز در یادداشتی ارسالی از تجربه مراجعه خود به بیمارستان شهید نورانی تالش نوشت :

تالشان نیوز : از بد حادثه شانزدهم خرداد ماه چهارصدو دو بدلیل بستری شدن یکی از اقوام در آن بیمارستان مجبور به حضور در آن ساختمان بزرگ و انصافا پر ابهت اما خالی از امکانات شدم.

برای بیمارمان سوپ آوردند قاشق نداشت گفتیم اشکالی ندارد پیش می آید قاشق که چیزی نیست در مقابل اینهمه ابهت .

تشخیص آن شد بیمارمان سی تی اسکن شود مراحل انجام شد در لحظات پایان گفتند دکتر نیست نمی شود سی تی اسکن کرد بازهم با خود گفتم اشکالی ندارد فردا انجام می دهند یک روز تاخیر در چیزی نیست در مقابل اینهمه ابهت و بزرگی بیمارستان.

پانسمان کننده تعداد وسایل لیست کرد گفت نداریم خودتان تهیه کنید گفتیم از داروخانه تهیه کنیم گفتند ندارند از بیرون تهیه کنید باز هم با خود گفتیم اشکالی ندارد باند وچسب و اسپری و غیره را از بیرون تهیه میکنیم اینها که چیزی نیست در مقابل آنهمه عظمت و بزرگی ساختمان بزرگ بیمارستان شهید نورانی تالش.

بعد از تهیه وسایل هنگام پانسمان رسید!بنده خدا در حال پانسمان ملافه را با سرم خیس کرد ملافه را از زیر بیمارمان بیرون کشیدیم تا یک ملافه خشک به جایش بگذاریم .از پرسنل خواستیم یک ملافه بدهند گفتند از عزیز آقا بگیرید .

عزیز آقا میشه یه ملافه بدهید عزیزآقا خشمگین و ناراحت داد وبیداد راه انداخت و چیزهایی گفت که جز پرسنل کسی نفهمید چه می گوید ولی ملافه نداد.به پرسنل بیمارستان مراجعه کردم ناراحت عصبی طلبکار شاکی پرادعا و حراف بودند.

آسمان و ریسمان کردند ولی ملافه ندادند.گفتم برادر؛ خواهر یا ملافه می دهید یا نمی دهید صدایشان بلند شد مگه ما مسئول ملافه ایم برو از رییس بیمارستان بگیر مگه من رئیس بیمارستانم .

من معمولا در مقابل صدای بلند صدایم را بلند میکنم ولی این بار حال و حوصله نداشتم شاید هم عظمت و بزرگی ساختمان بزرگ بیمارستان شهید نورانی مرا ترسانده بود نمیدانم الله اعلم…

اما سخنی کوتاه با پرسنل بیمارستان بزرگ شهید نورانی این کمبودها و نبودها و نداشتن امکانات دفاع ندارد که اماده سخنرانی هستید.کاش زبانتان به اندازه امکانات و خدماتتان دراز بود نه اندازه ادعایتان.

تخت کناری بیمار من پیرمردی سالخورده بود که سه روز بدون روپوش و لباس بیمارستان با شلواروپیراهن مجلسی روی تخت رها شده بود فقط برای انجام عمل فتق ….آن دفاع و زبان درازی و گردن کلفتی تان را بگذارید برای مسئولان کشوری و استانی نه برای مردم گرفتار.

امیدوارم این نوشته من تلنگری باشد برای شما عزیزان که موجب تغییر رفتارتان گردد و لااقل با حسن خلق و رفتار حسنه تلخی کمبودها را به شیرینی تبدیل کنید.