رحیم نیکمرام نقره طلای موسیقی تالش

یک روز که در گوشه ای باخودم خلوت کرده بودم زمزمه آهنگ هل هل آبو با صدایی خوش به گوشم رسید. با شوق و اشتیاق رفتم به سویی که صدا از آنجا می آمد . سرانجام دیدم سربازی که در محل استقرار ما خدمت می کرد، در سر پست خود سرگرم خواندن آن ترانه است . از اوپرسیدم تو کجایی هستی؟ گفت شمالی . پرسیدم کجای شمال؟ . گفت طرفای فومن . پرسیدم تالشی یا گیلک ؟ گفت تالشم . به زبان تالشی گفتم این آهنگ را خیلی خوب میخواندی . گفت خیلی دوستش دارم . خواننده اش هم محلی منه . به این ترتیب ما دوهم زبان در دیار غربت به وسیله ترانه ای از رحیم نیکمرام همدیگر را پیدا کردیم و باهم دوست شدیم و آن دوست خوشصدا در هر فرصتی که پیش می آمد برایم ترانه های تالشی می خواند .