استعفای بی مزه

آقای رییس اعصاب مردم جای پیاده روی نیست

به گزارش تالشان نیوز دکتر رحمانی بعد از گذشت ۸ ماه از قبول تصدی مسئولیت ریاست بیمارستان شهید نورانی شهرستان تالش ، از سمت خود استعفا کرد

رحمانی در حالی حدود ۸ ماه قبل عهده دار ریاست بیمارستان تازه ساخت شهید نورانی تالش شد که علی رغم مقبولیت وی در نزد مردم ، کمتر کسی تصور میکرد کرسی ریاست این بیمارستان با کمبود های فراوان و مشکلات پرسنلی به ایشان که تجربه مدیریتی نداشت سپرده شود !

با این حال با وجود وعده های فراوان مسئولین به خصوص نماینده حوزه انتخابیه تالش در حل مشکلات این بیمارستان از قبیل تکمیل تجهیزات درمان ، راه اندازی داروخانه و مشکل انتن دهی ساختمان و غیره ، هیچ یک محقق نگشت تا انکه خبر استعفای دکتر رحمانی در رسانه ها انتشار یافت

با اینکه خبر استعفای دکتر رحمانی در نزد مردم خبر خوشایندی نبود اما در عین حال با توجه به شرایط تاسف بار بیمارستان این استعفا تحسین مردم را برانگیخت که بلاخره یک مدیری پیدا شد در اعتراض به وضع موجود و وعده های پوچ مسئولین از میز و کرسی خود بگذرد و از مقام خود کناره گیری کند

در گیرو دار این خبر مهم که کل شهرستان و حوزه بهداشت درمان را تحت تاثیر قرار داده بود انتشار بیانیه ای در قالب تقدیر و تشکر از سوی دکتر رحمانی تعجب همگان را برانگیخت!

ایشان در این بیانیه خطاب به همه مسئولان ، با صفاتی چون محبوب ، مردمی ، فرهیخته ، دلسوز ، و مدیر واقعا مدیر ، تشکر کرد و با رد دلایل سیاسی مشکلات شخصی را عامل استعفای خود برشمرد و اشاره داشت اگر استعفا مورد قبول واقع گردد مرخص میشوم در غیر این صورت ادامه میدهم !

از وجوه شخصیتی جناب اقای دکتر رحمانی به عنوان یک پزشک خادم و محبوب در بین مردم به واقع چنین اظهارات نسنجیده ای بعید به نظر می امد

به هر حال انچیزی که از پزشکی چون دکتر رحمانی انتظار میرفت ان بود اگر مسئولیتی را پذیرفتند هرچند سخت و طاقت فرسا به کار خود ادامه میدادند

اگر هم در پذیرش مسئولیت دچار اشتباه یا پشیمانی شده اند و در این مقطع  استعفا را چاره کار و تسریع در ارائه خدمات به مردم میدانستند بایستی نشان دهند بر عقیده خود استوارند مگر انکه عوامل بیرونی شرایط را برای خدمت مضاعف تغییر دهند

اما انچه که از استعفای ایشان بنابر بیانیه منتشره دریافت شد نه اعتراض بود و نه استعفا و نه میل به ترک ریاست ! بلکه این مواضع در این شرایط بحرانی دقیقا به مثابه پیاده روی روی اعصاب مردم و کادر درمان بود