نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
به گزارش تالشان نیوز تند باد تالش در کنار خساراتی که بر جای گذاشت مسبب طرح موضوع پر اهمیتی در محافل رسانه ای شد و آن سرنوشت هزاران اصله درختی بود که بر اثر تند باد در سطح جنگل های کوهستانی و جلگه ای منطقه ، شکسته و ریشه کن شدند.
ایرج زمانی فرد مدیرعامل کارخانه چوکا چند روز پس از طوفان در گفتگویی طرح واگذاری درختان باد افتاده و ریشه کن ، به مجمتع چوب و کاغذ ایران در جهت تامین مواد اولیه این کارخانه را مطرح کرد.
بهدوست کلابی معاون طرح و برنامه کارخانه چوکا نیز در این گفتگو به برداشت ناصحیح از طرح صیانت از جنگل اشاره داشت و گفت : درختانی که بر اثر باد شکسته میشوند و یا عمر مفیدشان تمام شده است ، سبب آسیب به جنگل و اتش سوزی می شوند و اگر مجوز بهره برداری به چوکا داده شود میتواند باعث تولید و رونق کارخانه و جلوگیری از هدر رفت سرمایه ملی شود.
هر چند که در اثر رویه های غلط طرح های جنگلداری و بحران های محیط زیستی در کشور ، نگاه عموم مردم و فعالان محیط زیستی نسبت به صنایع مادری چون صنعت سلولوزی ، آسیب جدی وارد شده است ، اما از منظری دیگر صحبت های مسئولان کارخانه چوکا به جهت نقش بسزای این مجتمع در اقتصاد منطقه قابلیت بررسی جدی دارد.
گزارش های واصله از سوی کارشناسان جنگل حکایت از ان دارد بر اثر تند باد تالش بیش از ۱۰ تا ۲۰ هزار متر مکعب از درختان در جنگل های بالا دست و کوهستانی شکسته و ریشه کن شده اند.
عرصه هایی که منابع طبیعی نه توان فنی و نه بضاعت مالی ان را دارد بتواند نسبت به جمع اوری آن اقدام کند و نه بروکراسی عریض و طویل اداری این رغبت را برای انان ایجاد میکند تا برای جلوگیری از هدر رفت سرمایه های ملی اقدام عاجلی داشته باشد.
کمی تامل در آنچه که در جنگل و بروکراسی منابع طبیعی میگذرد، میتواند چهره ی این فاجعه ی زیست محیطی و هدر رفت این ثروت ملی را عیان تر کند.سطح خسارات و تعداد درختان افتاده و شکسته و ریشه کن حاصل از تند باد در سطح جنگل های جلگه ای همچون جنگل های گیسوم سیاه کت تره تول و …، قابل مشاهده برای هر رهگذری میباشد.
در مرحله اول منابع طبیعی به عنوان متولی امر وظیفه دارد نسبت به شناسایی و تجدید حجم و گرداوری این درختان در محل دپوی تعیین شده اقدام کند تا در مرحله ی بعدی مطابق قانون مراحل مزایده درختان جهت فروش صورت پذیرد.
اما برخلاف ظاهر ماجرا گزارش ها از ادارات منابع طبیعی شهرستان های ماسال و رضوانشهر و تالش حکایت از آن دارد به دلیل وسعت سطح جنگل ها و پراکندگی درختان باد افتاده ، حجم قابل توجهی از درختان به سرقت قاچاقچیان چوب رفته است .
حال تصور کنید جنگل های بالا دست مناطقی چون چوبر لیسار خطبه سرا و جنگل های انبوه کوری که منابع طبیعی نه نیروی کافی برای حفاظت و جلوگیری از سرقت دارد و نه منابع مالی برای گرفتن پیمانکار جهت نشانه گذاری و شناسایی و جمع آوری درختان باد افتاده از مسیرهای صعب العبور کوهستانی.
نکته ی مهم تر و اساسی تر انجاست که به فرض اگر هم منابع طبیعی توان محافظت و منابع مالی برای انجام چنین عملیاتی را هم داشته باشد اساسا با وجود طرح و قانون سختگیرانه صیانت از جنگل اخذ مجوز از سازمان جنگل ها برای ورود به عرصه های جنگلی کوهستاتی چیزی در مقام غیر ممکن است.
سوالی که پیش می آید اینجاست سرنوشت ده ها هزار درخت باد افتاده حاصل از تند باد اخیر تالش و ده ها هزار دیگر حاصل از پوسیدگی و ریشه کن شدن دهه های اخیر چیست ؟ آیا اساسا عدم بهره برداری از این درختان چه نفعی برای طبیعت و زیست جنگل دارد ؟
پاسخ این سوال را در انتشار اخبار گوناگون در خصوص دستگیری عوامل قاچاق چوب در شهرستان‌های تالش، ماسال و رضوانشهر و همچنین تصاویری که گاها از قاچاق چوب توسط حیواناتی چون اسب و قاطر های باری در مناطق صعب العبور منتشر میشود ، میتوان یافت.
بخش عمده ی این قاچاق چوب از محل همان سفره ای است که قوانین منابع طبیعی و سازمان جنگل ها به نام حفاظت از جنگل برای سارقین و قاچاق چیان چوب پهن کرده اند.
قوانین منابع طبیعی و سازمان جنگل ها با اتکا به طرح صیانت از جنگل به منظور قطع پای بهره برداران قانونی وضع شده ولی خوانشی به معنای رهایی جنگل پیدا کرده تا انجا که میتوان گفت قوانین منابع طبیعی و سازمان جنگل ها ، جنگل را برای بهره برداری قاچاقچیان صیانت میکند.
با این همه انتظار بر این است در کنار اینکه قوانین اجازه حضور بهره برداران قانونی در عرصه های جنگلی را نمیدهند ، نیروهای حفاظتی از حضور قاچاق چیان در عرصه های بالا دست کوهستانی جلوگیری به عمل اورند.
که این مهم علی رغم تلاش نیروهای حفاظتی جنگل با توجه به عدم امکانات نرم افزاری و سخت افزاری به خصوص در مناطق کوهستانی که مسیر های فرعی فروان دارد در مقابل قاچاق چیان به مراتب با امکانات بیشتر میسر نبوده و نخواهد بود.
با تمام این تفاسیر بازگشت به گزاره ی مورد تاکید مدیران مجتمع چوب و کاغذ ایران چوکا پر بیراه نخواهد بود.
کارخانه ای که بزرگترین تولید کننده کاغذ صنعتی در کشور است و به دلیل نبود مواد اولیه در آستانه ی حذف از گردونه ی صنعت کشور قرار دارد.باید پرسید در روزهایی که کشور شعار مدیریت جهادی را در سپهر سیاسی خود تجربه میکند آیا هدر رفت این ثروت ملی قابل پذیرش است ؟
با احتساب حداقل میزان ۲۰ هزار متر مکعب حجم درختان ریشه کن و باد افتاده و پوسیده موجود در عرصه های جنگلی ( که پیش بینی کارشناسان جنگل چند برابر این رقم میباشد) با قیمت هر تن ۲ میلیون تومان ( بدون احتساب هزینه گرداوری ان از عرصه های جنگلی ) مشخص میشود که ثروتی بالغ بر ۴۰ میلیارد تومان در جنگل های غرب گیلان در حال پوسیده شدن و یا غارت توسط قاچاق چیان می باشد.
در حالی که این ثروت میتواند با تزریق در صنعت به ثروتی مولد تبدیل شود.