یادداشتی از شهروز پروایی

ارثیه ای وحشتناک

تالشان نیوز : نگاهی به وضعیت مبلمان شهری و آرایش نیروهای سیاسی واجتماعی مدیریت شهر تالش هر از گاهی چنان لرزه بر اندام می اندازد که واقع نگری جز افسردگی حاصلی نمی تواند داشته باشد.

به همین دلیل است که اکثر دوستان به ایده پردازی و آرمان گرایی می پردازند.

شورای شهر تالش نهادی محدود با بودجه محدود با امکانات محدود و اختیارات محدود یک بخش نظارتی در بین سازمان ها و ادارات و ارگانها محسوب می شود.

فی المثل شورای تالش در کمیسیون ترافیک شهر یک عضو رای و یک حق رای دارد
در کمیسیون ماده صد یک عضو و یک حق رای دارد و قص علیهذا در سایر مسائل نیز وضع بدین منوال است

ناگفته نماند شورای شهر هیچ قدرت اجرایی ندارد بلکه قدرت نظارتی دارد که آن هم چهل پدر دارد

حال چرا چنین توقعی از شورا می شود که
۱-وضع ترافیک سطح شهر را سروسامان دهد؟
۲-وضع مبلمان شهری را سروسامان دهد؟
۳-وضع ساختمان سازی را سروسامان دهد؟
شخصا دو دلیل برای ایجاد چنین توقعی از نهاد شورا (تاکید میکنم نهاد شورا نه اعضای شورا)متصورم.

دلیل اول عدم آشنایی با حوزه اختیارات
دلیل دوم آرمان گرایی
که این دو دلیل بسیار درهم تنیده اند و تشخیص سابق ولاحق آن کمی سخت می باشد

بدین معنی که آیا عدم آگاهی از حوزه اختیارات باعث آرمان گرایی شده است یا آرمان گرایی باعث شده بدنبال مطالعه در این زمینه نباشیم .

برای روشن شدن مطلب مثالی میزنم
نهاد شورا با تصویب مصوبه شهردار را ملزم به تهیه طرح جامع ترافیک می کند شهردار طرح را توسط یک مشاور متخصص تهیه و به شورا تقدیم می کند

آیا شورا و شهرداری به تنهایی حق و قدرت اجرای طرح جامع تهیه شده علمی را دارند؟
خیر

می بایست این طرح توسط نماینده شورا در کمیته ترافیک شهر که نمایندگانی از نیروی انتظامی و فرمانداری و ….. در آنجا حضور دارند طرح و مورد تصویب قرار بگیرد

درهمان کمیته بدلایل امنیتی و سیاسی و غیره تغییراتی در طرح پیشنهادی داده می شود یعنی اولین ضربه بر طرح زده می شود
سپس برای اجرا ابلاغ می شود و در مرحله اجرا نیز چون نهاد اجرا کننده با نهاد طراحی کننده دارای مدیریت واحدی نیستند بخشی از طرح اجرا و بخش دیگری اجرا نمی شود
مثل انتقال ایستگاه های برون شهری به مبادی ورود و خروج شهر که در حال حاضر اجرا نم شود ونتیجه چیست؟

نتیجه اینکه ایستگاه شهرهاوبخش ها و روستاهای اسالم لیسار پره سر خطبه سرا جوکندان وغیره در پرافیک ترین نقطه شهر جانمایی می شود

حال در چنین وضعی مردم مقصر اصلی را چه کسانی می داند؟؟
پاسخ شورای شهر
چرا

چون در ایام انتخابات این کاندیداهای محترم بودند که با وعده حل معضل ترافیک بر صندلی شورا نشسته اند.

آیا تا حال سراغ دارید فرمانداری که قرار است به سمت فرماندار منصوب شود وعده حل معضل ترافیک داده باشد؟؟

یا امام جمعه ای قبل از برعهده گرفتن این مسئولیت قول حل این معضل را اعلام نماید

نخیر , در صورتی که اولی مسئولیت مستقیم دارد و دومی هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارد

بعد از گذشت پنج دوره از کارنامه نهاد شورا چنین بنظر می رسد تا مدیریت جامع در دست یک نهاد نباشد بدین معنی که مثل کشورهای متمدن و پیشرفته که تمام صنوف و راهنمایی و رانندگی و سایر ادارات شهری زیر نظر مستقیم شهردار نباشد وشخص شهردار دارای قدرت لازمه جهت اجرای طرحهای شورا را نداشته باشد نباید انتظار حل شدن هیچ یک از معضلات بی شمار را داشته باشیم و به همین شیوه من درآوردی مدیریت شهری که به صورت کج دار و مریض امورات مردم را تمشیت می کنند عادت کنیم که نکرده ایم و دست از رویاپردازی جهت حل مشکلات عدیده برداریم یا در جهت تحقق رویاها گامهایی عملی تری برداریم

شهروز پروایی